Τις προάλλες έκανα ότι κάνει κάθε ελεύθερος δύτης όταν θέλει να περάσει ποιοτικό χρόνο με τον εαυτό του. Κάθισα στην προεξοχή ενός βράχου και έμεινα εκεί, με μια ανάσα, κοιτάζοντας κάτω προς την άβυσσο. Συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά ότι μου αρέσει πολύ η ελεύθερη κατάδυση γιατί μου θυμίζει πόσο μεγάλοι είναι οι ωκεανοί και, με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο, με εμπνέει να προχωρώ συνεχώς και να διαχειρίζομαι τα προσωπικά μου ζητήματα, τους φόβους και τις ανασφάλειές μου.

Με μια ανάσα, το ταξίδι είναι σύντομο, αλλά νιώθω ότι είναι τόσο ξεχωριστό που με κάνει να θέλω να επιστρέφω συνεχώς εκεί. Όταν καταδύομαι, νιώθω πως ο χρόνος σχεδόν σταματά. Νιώθω πως η αισθητική και η αντιληπτική λειτουργία μου σχεδόν ξεπερνούν τα φυσικά όρια που επιβάλλει το ανθρώπινο σώμα. Νιώθω πως ανήκω ολοκληρωτικά στο υγρό στοιχείο που με περιβάλλει. Νιώθω ότι εκεί κάτω τα πάντα συνδέονται με έναν απόλυτο και μοναδικό τρόπο.

Photo by Dimitris G. Maroulakis.